Overtuigende zege van gretig Oirschot
Na twee nederlagen op rij (thuis tegen HOD en uit tegen Basko) was het voor de Oirschotse hockeyheren duidelijk dat er in de uitwedstrijd tegen Deurne weer de drie punten gepakt zouden moeten gaan worden. Om die kentering in te zetten (en vooruit, ook voor de kinderen van Boxmeer) had de teambespreking deels een andere inhoud dan te doen gebruikelijk. Eerst werd collectief de schaar ter hand genomen en mensen die geen schaar hadden regelden, of deden een poging tot het regelen van, het natje en droogje. Er werd een zodanige collectieve noeste arbeid verricht in het clubhuis van Sportpark Moorland, dat als wij die werkzaamheden in begin jaren '30 hadden verricht, ten tijde van de collectivisatie, vadertje Stalin uitermate trots op ons was geweest en ons tot helden van de staat had benoemd. Nu is het echter 2006 dus leverde onze arbeid ons slechts wat hoongelach op van hockeyclub Oirschot leden. Wij lieten ons daardoor echter niet van de wijs brengen. Het gevoel van saamhorigheid, van collectiviteit dat we aan deze arbeid overhielden kan als sleutelwoord van deze zondag worden aangemerkt. Na het knippen luisterden we namelijk collectief naar de bespreking van coach Pieter Weemers die het strijdplan uit de doeken deed, om vervolgens gezamenlijk naar Deurne af te reizen om daar als collectief een prestatie te gaan neerzetten. Om bij het sportcomplex van deze tegenstander aan te komen was echter nog een hele toer. Drie keer vragen, een keer op de kaart van de KNHB kijken, bijna de bolide van een teamgenoot aan de zijkant binnenrijden, nog een keer op de kaart kijken om het uiteindelijk nog maar een keer te vragen en weer verkeerd te rijden. Kortom, een hels karwei om tijdig bij Hockeyclub Deurne aan te komen. De wedstrijd van de veteranen liep echter een drie kwartier uit waardoor we alle tijd hadden ons collectief op de wedstrijd voor te bereiden. De een moedigde enkele veteranen aan, de ander ging wat hockeyen terwijl Tom A. het lange wachten opvulde met de werkzaamheden voor zijn rubriek 'Hoe schoon is jullie toilet' en tot de conclusie moest komen dat Deurne een ruime voldoende scoorde. Na het lange wachten begonnen we uiteindelijk toch met de warming-up en het inspelen waarna we omstreeks 14.50u met de wedstrijd konden aanvangen. Want ja, naast knippen, bespreken, verkeerd rijden en toiletinspectie werd er ook nog gehockeyd.

Oirschot startte uitermate gretig aan het duel en de thuisploeg werd binnen de eigen 23-meter vastgezet. Met een collectieve hoge press draaide Oirschot de duimschroeven aan en de thuisploeg kwam er nauwelijks uit. De gretigheid en fanatisme dropen er bij Oirschot af. Dit spel resulteerde al spoedig in enkele kansen. Nic Hagemeijer, die een prima optreden kende, zette Tom Sas vrij op de rand van de cirkel, maar diens aanname was ondermaats waardoor deze kans verloren ging. Oirschot hield vast en het was wachten op de eerste treffer. Die kwam er na ongeveer 10 minuten spelen. Een doelpoging van Michiel van Loon werd door de Deurnese doelman nog gekeerd, maar op de rebound van David Grim was hij kansloos. Oirschot hield de druk vast. Enkele minuten was het Nic Hagemeijer die in de cirkel werd aangespeeld. Hagemeijer draaide goed door, omzeilde de doelman en speelde op Jan Huyskens die de 0-2 kon binnen pushen. Deurne kwam er in deze openingsfase niet aan te pas en het was aan zijn doelman en de onzuiverheid bij Oirschot te danken dat na 20 minuten spelen bij 0-2 was gebleven in plaats van een verdubbeling van de score. De wedstrijd kantelde na de 20ste minuuut. De thuisploeg kwam namelijk bliksemsnel terug tot 2-2 tijdens enkele spaarzame uitvallen die de ploeg ondernam. De 1-2 was een rebound uit een strafcorner die knap in de korte hoek werd binnengeschoten. De 2-2 ontstond door onachtzaamheid in de defensie (wie moest ook weer wie attenderen op...?) waardoor Deurne een overtal gemakkelijk kon uitspelen en de Oirschotse defensie het nakijken had. Deurne ging er weer in geloven, maar dat kon niet voorkomen dat Oirschot kans op kans aaneen reeg. De score bij rust was echter 2-2, iets wat gezien het spelbeeld en kansenverhoudingen niet strookte, maar ook hier gaat de wet op: erin dat telt.

In de rust volgde tactisch overleg over de te volgen strijdwijze. De collectieve gedachte had de overhand en met vereende krachten trok Oirschot weer ten strijde. In het centrum gaven Joppe Tra en Geert Kemps gestalte aan de offensieve speelwijze en rechtsback Tom Kemps kende een ijzersterk optreden waarbij zijn rushes keer op keer voor gevaar zorgden. Deurne mocht even ruiken aan een mogelijke voorsprong door twee strafcorners, maar nadat die waren geneutraliseerd was het Oirschot dat door ging drukken. De beloning voor het frisse aanvallende spel kwam na ruim een kwartier in de 2e helft. Een vlotte combinatie over de linkerkant kwam via Jan Huijskens bij Michiel van Loon. Hij zette Nic Hagemeijer vrij voor de keeper die niet aarzelde en de 2-3 aantekende. Oirschot gaf nog eens extra gas en hield Deurne onder druk. Dit resulteerde al snel weer in enkele strafcorners, een wapen dat zijn waarde vandaag niet kon bewijzen. Het was echter wel een strafcorner waar de 2-4 uit voortkwam maar het moet gezegd worden dat dit een wel hele impuslieve variant was. Maarten Ooms stopte de bal in ieder geval goed en speelde Tom Sas aan die droog uithaalde en daarna zijn vuistje mocht ballen: boem. Niet veel later had Geert Kemps na een zeer fraaie aanval de volgende treffer kunnen maken, maar hij zag zijn inzet vlak voor de doellijn nog gekeerd, nadat de doelman was gepasseerd. Met nog 12 minuten te gaan en de 2-4 stand ging Oirschot wat achterover leunen en kwam er wat druk van Deurne zonder dat het echt gevaarlijk werd. Oirschot verdedigde naar behoren en wist goed de omschakeling te maken naar de aanval. Een snelle aanval over rechts kwam via een hoge bal van Geert Kemps bij Michiel van Loon die David Grim aanspeelde die zijn tweede treffer kon noteren, 2-5. Het slotakkoord werd wederom vorm gegeven door dit drietal spelers. David Grim stuurde vanaf eigen helft Maarten Ooms weg in de diepte. Ooms hield het overzicht, speelde Van Loon aan, die met een uitstormende doelman koelbloedig bleef en vlammend uithaalde met zijn backhand, 2-6.

Na deze zege hebben we tot een uurtje of 181.5u collectief een biertje gedronken en nagenoten van deze overwinning. Wat een kwartier knippen al niet kan doen aan de collectieve gedachte van een ploeg.....