Oirschot in Don Quishoot

Een feit is objectief als het onafhankelijk is van de mening van mensen, als er geen interpretatie bij nodig is. Dit staat tegenover subjectief. Het begrip heeft filosofische aspecten, en het begrip in de zin van 'neutraal' of 'onpartijdig' is onder meer van wezenlijk belang in de journalistiek en bij de rechtspraak.

De mogelijkheid van objectiviteit wordt door verschillende filosofen in twijfel getrokken, zoals de postmodernen. Zij betogen dat mensen, door hun onderlinge verschillen, slechts tot subjectieve interpretaties van de werkelijkheid kunnen maken.

Bij deze dus een subjectief verslag. Objectiviteit is onmogelijk omdat het complex van de TU/e te bekend terein is voor drie leden van het Oirschotse vlaggenschip. Tom K., Geert K. en uw verslaggever ter plaatse nemen namelijk deel aan de interne competitie te Don Quishoot. Dit betekend dat eens in de twee weken we ons gedrieën toogden naar het hockeyveld alwaar we met ons eigen team “nog inne dan” een vriendschappelijk partijtje 6 tegen 6 afronden. Na het winnen van het kampioenschap eerste en tweede helft en een jaar later ook de derde helft is er dit jaar geen kans op het winnen van welk kampioenschap dan ook.

Dit is wel anders in het kampioenschap 3de helft met Oirschot Heren 1. Week in week uit bewijzen we ons op het veld maar ook zeker naast het veld en in de kantine van de vijand. Sterkhouders als Geert K. en Tim K. voelen zich week in week uit genoodzaakt de sluitingstijd van het gelag van de tegenstander te beproeven.

Deze week kon wel eens een drukkere aangelegenheid worden, mede omdat de afstand tot het huiselijke deze week minimaal was. Er waren maar twee mensen met een alcoholrestrictie, lees auto, terwijl de rest besloten had ofwel de trein of bus te pakken, ofwel te blijven slapen op de drukste winkelstraat van Eindhoven. Dit bleek ook al snel in mijn geliefde helft. De wedstrijdvorm deze week: Meters met hardplastic glazen. De glazen vol Jupiler werden geleegd alsof het leven er van af hing, waarna al snel werd over gegaan tot een traditie in het Don quishootiaanse clubhuis. Torens bouwen. Een gemiddelde toren langs de paal: 70 stuks. In de vrije vorm en dus met bochtenwerk: 73 glazen. Omdat torenhater Erik K. ook aanwezig was werd er gekozen om de bouwwerk toch maar langs de paal te laten lopen.

Alle begin is moeizaam en zo ook van deze toren. Na het nieuws dat ons bereikte uit Geldrop (Geldrop wint met 4-3 van Meerssen, waardoor het gat met nr.1 Meerssen nog maar 2 punten beslaat) kwam de gang er goed in en vlotjes werd glas op glas gestapeld. Ome Willem zou er trots op zijn (“deze vuist op deze vuist” red.). Tijdens deze fase kwamen we er achter dat Pieter toch echt “mn favoriete gymleraar” is, volgens het meisje met de tomaat. De grootste verbazing was natuurlijk wel hoe lang er met de pot gedaan kon worden. 80 cent voor een biertje. Dit mag van mij vast worden opgenomen in de Nederlandse Wetgeving. Per 1 juli 2008 niet meer roken in de Horeca en max. 80 cent voor een pilseman.

Terug naar het clubhuis, alwaar ook toren twee ook werd afgebouwd. Helaas werd de bouw bruut verstoord door de torenhater. Na menigmaal waarschuwen zag hij toch weer zijn kans schoon om de toren een halt toe te roepen. De gewoonte dat de dader dan de glazen gaat spoelen werd helaas niet nageleefd, omdat Erik K. dienst weigerde. Wel word er getwijfeld of dit misdrijf ook in verband staat met een verwante zaak in de Italiaanse stad Pisa.

Hoe dan ook na het stapelen van 2 torens en het nuttigen van de nodige biertjes zou dan eindelijk het feest gaan losbarsten. Het toeval was dat DQ een nieuw team mocht begroeten namelijk Dames 3. Naar aanleiding van de geboorte van dit team werd er een feestje gegeven. Helaas moet jullie verslaggever wel melden dat er van dit heuglijke feit weinig te merken was. Dit kan ook zijn omdat de spelers van het Oirschotse inmiddels aardig in d’n olie zaten. Een voor een haakte mijn medespelers af. Sommige moesten mee met de auto, anderen pakten de bus. Uiteindelijk bleven er drie bierdrinkers over. David G., Geert K. en ik. Omdat de laatste ronde geschonken was struikelden ook wij huiswaarts. Een uurtje eerder had Tim K. de handdoek in de ring gegooid.helaas kon Tim K. zich niet meer staande houden en stortte zich ter aarde. Niet wetende dat het pad bestrooid was met gravel.

Op de Demer werden nog enkele educatieve programma’s bekeken, waaronder Spuiten en Slikken en Studio Voetbal. Deze keer dus geen afsluiting op de gezelligste feeststraat van Nederland. Mede te danken aan de heerlijke bierprijs. Niet te danken aan de vijand die in de derde helft schitterde door afwezigheid.