Oirschot in Son

Genomen. Genaaid. Misbruikt. Dat waren de algehele gevoelens bij et betreden van et clubhuis. Ff de scheidsrechter ontwijken leek me et verstandigst voordat ik een barkruk rectaal bij em zou inbrengen. Hmm gek wat is dat rare gonzende, galmende geluid? He das gek, et komt uit de boxen. Et lijkt in de verte wel een beetje op muziek. Misschien dat et later nog wel een beetje beter geluid word.

Dan nu de derde helft. Al snel hadden we een statafel te pakken en kwam er een nieuwe wedstrijdvorm ten tafel. Kratten! En nog wel Bavaria. Automatisme ten top, ik pak een biertje...huh, wat zeg je? Rijden? Wie, ik? Ow ja, glad vergeten. Dit zou de eerste derde helft worden zonder alcohol. Hoe zou dat zijn? Das lang geleden. Maar we overleven et wel. Omdat de staftafel toch iets te klein was hadden enkele leden zich terug getrokken tot de zithoek, alwaar enkele mensen trachten hun slaap in te halen. Wat een laffe hazen. Dat kan natuurlijk niet. Ik zal me es ff melden om iedereen weer een beetje wakker te schudden. Dit lukte gedeeltelijk al bleef deze hoek verdacht veel lijken op de zithoek van het locale bejaardentehuis. Geen actie te bekennen. Dan maar weer terug naar de statafel. He wie is dat? Ow wacht hij mist iets. Ik zie et al. Een tand. Das wel zuur als je 2 wedstrijden later afscheid zou nemen als speler. Maar goed “Shit happens”. Risico van et vak als je tijdens de eerste twee helften geen bitje draagt, al ben ik zelf ook van het FAB (Front Anti-Bitjes).

Na een uurtje vertrokken de eerste mensen weer richting huis, waarna de statafel steeds meer het middelpunt van de aandacht werd. Aan deze tafel kwam een aangename verassing. “Wie wil er erwtensoep?”. Dit werd ontvangen met luid gejuich. Ieder een kopje heerlijke erwtensoep met echte rookworst. En voor niks! De tafel stond voor et eerst dit seizoen voller met niet-alcoholhoudende drankjes als alcoholische versnaperingen. Aan deze tafel ontstond wat tumult nadat Rik S. Geert uitdaagde en deze zich van zijn kruk opwierp en zich richting Rik begaf. Eindelijk wat actie in de tent. Gelukkig draaide et slechts uit op een draai aan de tepels en een bedorven biertje. Menigeen weet dat bier en sigaretten niet samen gaan, vandaar die mooie nieuwe regel 1 juli a.s.!

Na dit akkefietje werden ook de laatste pijpjes geledigd waarna ook wij (Tim K.,Geert K. En ik) ook besloten ons te gaan verplaatsen naar Eindhoven City, alwaar ook ik me alcoholisch mocht verantwoorden. In de auto bedacht ik me wat ik eig wilde gaan schrijven over de saaiste derde helft tot nu toe en dacht dat ik niet verder zou komen als een regeltje of zes. Onvoldoendes zouden het gevolg zijn.

Nadat we de auto hadden geparkeerd verplaatsten we ons eerst naar de Demer, alwaar de volgende brouwer ons mocht verblijden met zijn gerstennat. Hoegaarden. Hoe Gaarder, Hoe Beter. Omdat de voorraad beperkt was werd er al snel overgegaan op rosé. Iedere regelmatige drinker weet natuurlijk dat we hier in de fout zijn gegaan door tussen de twee rondes bier drinken enkele flessen rosé te consumeren. Na de eerste fles melden twee dames uit Oirschot zich bij het kampioenschaps-trio derde helft. Nu de groep compleet was kon er eindelijk wat gegeten gaan worden. Hup, opstaan en richting de mac. He geert, de krul van deze stick zit nogal los. Ok die moet er af. Es kijken wat we kunnen raken op de weg naar beneden. De trap? Nee nog vast. Die pilaar? Nee nog geen scheurtje. He we zijn buiten. Das een solide bankje. Kom laten we daar es op uit halen. He nog steeds die krul vast aan de stick. He wacht geert heeft ook een stick vast. Uh geert, wat kom je doen? Slaan tegen mij stick? Owkee dan gaat misschien de krul er wel af. Wacht maar ik hou em wel vast. 1, 2, 3! Enn gaan. Wat is dat geluid? Waarom kijkt iedereen zo raar? Waar is mijn stick? He hij ligt voor de Footocker. Maar was dat bedrijf niet genaamd Footlocker? Owkee nu snap ik em. Rennen!

Bij de mac aangekomen posteerden wij ons bij de meest rechtse kassa. Doe nou es rustig! Ow nee, we hebben Tim bij. En Geert. En ze hebben gedronken. Doe nou es rustig tegen elkaar allemaal en laat mij ff mijn menuutje bestellen. Ik zeg nog tegen die kerel achter onze kassa: “jaja ze doen wel rustig”, maar nog voordat ik rustig kon zeggen begon mevr. Mac achter caisse nr. 2 al te roepen. “nou rustig aan of ik timmer je tegen je kop aan”. Waarop Tim het natuurlijk niet kon laten om te reageren op deze “vriendelijke” werknemer van het grootste horecabedrijf ter wereld. Hij kreeg hierop te horen dat we maar moesten wachten totdat ze klaar was met werken, dan zou ze ons wel buiten zien. Ik denk niet dat ze bedoelde dat ze dan mijn McMenu wel kwam brengen. Aangezien wij altijd verstandige jongens zijn, zijn we toen maar gaan zitten en smikkelden ons menu op. Maar helaas, na 5 minuten had de lieflijke kassadame ons al weer gespot. Ze kwam op ons aflopen. Ik denk dit word gezellig. Maar nee, met de meest aardige stem vroeg ze of we alstublieft rustig wilden zijn en vertrok daarna met de staart tussen de benen. Go Koning Klant!

Na de zo noodzakelijke bodem vertrokken we gevijven richting stratum. Nog even snel langs de Spijker alwaar we Nieke (vriendin Geert K. red.) aantroffen in een relatief nerdy setting. Met de laptop op tafel aan een tafeltje een stukje aann et schrijven. In de kroeg! Dat doe je toch thuis? Of is et voor yours truly misschien ook verstandig om in dezelfde omstandigheden te schrijven als te herinneren? Houden we in et achterhoofd. Na dit korte bezoekje begaven we ons richting de stamkroeg. Daar aangekomen werden de sticks (met krul) afgegeven en de balletjes in de bak gedaan. Wat??? Geen nummer 6??? Dat brengt ongeluk. En jawel nog nooit werd er zon dramatisch lag gemiddelde qua getrokken balletjes gehaald. 0! Niet dat iemand dat nog weet, want de kannen vloeiden in overvloed. Er werd vrolijk doorgedronken, totdat de vaste huis-dj Joost binnenkwam. Op de vraag waarom hij zo laat was meldde hij dat hij gedraaid had bij de thuiswedstrijd van O.Z., waarna hij ook nog wist te melden dat het wel es druk kon worden vanavond. Jaja, druk op zondag tijdens et sticksteken. Dat gaan we meemaken. Maar jawel, nog geen half uur later stonden we tegen de bar aangedrukt en was et stampensvol. O.Z. mag vaker thuis spelen denk ik dan! Ok nu ff wat anders. Ik heb ff genoeg van dat bier, doe mij maar een rondje tequila. Met 15 euro in de hand kreeg ik mijn tequila, alleen maar om te merken dat ik te WEINIG geld had. 17,5 euro voor 5 tequilas. Dat zijn toch al snel 3 kannen. De eerste en enige fout van vandaag. Rond 2 uur werd na een kannetje of 2 de man de weg terug gevonden naar de Demer, alwaat Tim K. zich genoodzaakt zag om alle sticks te confisqueren en zich ook maar huiswaarts te keren. Al met al een saaie derde helft om te beginnen, maar toch nog in stijl afgesloten.

Tot mijn grote spijt moet ik helaas wel wachten tot na de winterstop voor ik weer een keer de pen ter hand mag nemen. In de tussentijd wees niet gevreesd. Ik kom terug! (Addie red.)