Oirschot in Meerssen

Eigen prestaties: dramatisch. Teamprestaties: super. Resultaat: spannende wedstrijd met een 6-5 uitslag. Maar genoeg over de eerste twee helften. Eindelijk weer een derde helft op vreemde bodem. Op het veld werd na de wedstrijd alvast een voorschot genomen door enkele hilarische vertoningen van de schwalbes van een enkele tegenstander tijdens de wedstrijd. Vooral de levensechte voorstelling van Bas K. waarbij een driekwart salto met schroef werd uitgevoerd sloeg in.

Dan de langverwachte eerste biertjes. Hmmm vreemd bier, maar wel lekker. Gulpener. Na een relatief rustig hoekje te hebben uitgekozen nam ik de ruimte even in me op. het kan hier nog wel gezellig worden dacht ik, niet wetende dat het later zou worden als de voorgeschreven eindtijd van 7 uur, zoals aangeplakt op het bord.

Een mak begin viel ons ten deel waarbij al vroegtijdig enkele mensen huiswaarts keerden. Natuurlijk had ik vantevoren goed voorgesorteerd en me genesteld in de auto bij Geert K. waardoor een lange derde helft verzekerd was. Naar mijn mening een voorbeeld voor menig een die zelf wel verwachten om lang te blijven in de derde helft en als ze zelf moeten rijden opeens vroegtijdig de sleutel uit de zak trekken en aanrijden. Na enkele alcoholische versnaperingen kwam de sfeer er steeds beter in en werd er gelukkig vrij snel bijgelapt. Helaas moet ik hierbij wel opmerken dat een uur na de wedstrijd het clubhuis relatief verlaten was waardoor alleen de selecties van Oirschot en Meerssen overbleven.

Hierbij was echter nog niet echt sprake van een oversteek tussen beide teams. Steeds meer mengden leden van de verschillende teams zich onder elkaar, waarbij de wedstrijd werd na besproken. Bij een van deze gesprekken werd yours truly uitgedaagd voor een bierestaffete. 2 tegen 2, waarbij een iedere achter elkaar 2 fluitjes diende te ledigen. Uiteraard kan ik als strever in de derde helft zo’n uitdaging niet laten schieten en zocht een partner in crime. Dhr. T. Kesseler bood zich aan waarna al snel een lange witte tafel tevoorschijn kwam en acht biertjes op tafel werden gezet. Tim zat tegenover een iets te studentikoos type, waarbij ik me wederom oog in oog zag zitten met de sluitpost van Meerssen. Er werd besloten dat ik de spits af mocht bijten samen met mijn tegenstander, de keeper. Ook na de al genuttigde biertjes probeerde ik uit de startblokken te schieten en et eerste biertje ging vrij vlot naar binnen. Het tweede volgde even snel en een seconde na mijn tegenstander stonden mijn twee glazen geledigd op tafel. Helaas nog voordat Tim het eerste glas aan zn mond kon zetten had zijn tegenstander zijn twee glazen al leeg. Een verlies. Maar zonder schaamte.

Na deze spannende wedstrijd ging de derde helft verder aan de bar waar nu de twee teams gemixt door elkaar zaten aangevuld door de toch wel erg laat afgelopen wedstrijd van Dames 2. Enkele dames bleven hangen en zorgden toch voor ietwat extra gezelligheid in et clubhuis. Al vrij snel sloeg de klok zeven uur. Gelukkig voor de afgevaardigden werd er hier absoluut niet op de tijd gelet en werd er vrolijk doorgeschonken. Een dikke plus in dit geval voor de sluitingstijd. Ook werd er vrolijk met bier gestrooid, waardoor de chauffeur van dienst Geert K. Zich steeds genoodzaakt zag om dan toch nog maar een rondje te blijven. “nog inne dan”. Mooi motto, lekker bier. Het niveau zakte steeds verder weg waarna een van de mensen van de selectie van Oirschot de gang naar de w.c. niet meer kon vinden en in het clubhuis een plekje vond. Helaas werd dit gespot door de aanvoerder van de selectie van Meerssen, die het sportief oppakte en het afdeed met een kan water op de ‘scene of the crime’. Rond kwart over 8 verlieten we met de vier overgebleven mensen het clubhuis: Geert K., Bas K., Tim K. en ik als enige met een S. In de auto terug was er nog sprake van enige controverse. “je moet gas geven”. “maar et licht is rood”. “nou en, gas geven!”. Uiteindelijk eindigde de twist onbeslist. Hierna werd in de parkeergarage nog een wedstrijd in et vedergewicht afgewerkt, nadat Tim K. meende dat de chauffeur niet wakker genoeg was. Eenmaal aangekomen in Eindhoven werd er bij the big M. nog een late avondmaaltijd genuttigd waarna toch besloten werd om ons niet nog verder te bezatten en huiswaarts te keren. Een mooie derde helft en op naar Son. Iets dichter bij en hopelijk een overwinning wat toch altijd zorgt voor iets sterkere taferelen tijdens mijn geliefde helft.