Oirschot in Best

De kraker. Wat een wedstrijd. Drie punten. Gescoord. Ok nu es kijken wat we als Oirschot nu echt in huis hebben als derde helft-kampioenschapskandidaat. Na beslag te hebben gelegd op lang houten tafels en banken is er natuurlijk nog maar een ding dat ontbreekt. Bier. Wederom werd er gekozen voor de wedstrijdvorm kan. In het zonnetje werd er genoten van de ene na de andere kan, waarna het de beurt was van mensen die wat te vieren hadden:

1. Michiel zijn nieuwe huis
2. Lars heeft eindelijk geld
3. Lars heeft nog meer geld
4. Tom heeft gescoord
5. He ik ook!
6. Michiel was te laat.

Door deze overvloed aan extra kannen zat de sfeer er goed in toen gezamenlijk met dames 1 de kantine werd opgezocht. Het iets te ver afgezakte herfstzonnetje had er voor gezorgd dat iedereen die nog van feesten hield zich naar binnen begaf, alwaar zich de grootste revelatie van het seizoen openbaarde. Het mocht zo zijn dat Best zichzelf geroepen vond een karaoke-avondje te organiseren. Nadat de vedettes van Best zich hadden uitgeleefd begaf zanger pur sang Tom Sas richting een van de microfoons. Enkele wenkbrauwen richten zich ten hemel. Tom Sas, zingen? Er werd naarstig gezocht naar enkele servetten of ander gerei om in de gevoelige oorgang te proppen. Alles om dit maar niet te hoeven horen. Maar wat schertst onze verbazing. Er zit wel degelijk wat talent in deze man. Al kwam het er deze middag op het veld niet helemaal uit, aan de microfoon staat deze nieuwbakken leraar zijn mannetje.song na song zong hij moeiteloes aan elkaar en bracht het Oirschotse publiek en nog enkele bezorgde moeders uit Best in vervoering. Zelfs zo erg dat toen twee volendamse volkszangers in spe de microfoon wilden hebben voor de vertolking van Nick & Simon, zij de microfoon niet uit de handen van dhr. Sas gewerkt kregen. Na langdurig aandringen liet hij zijn geliefde microfoon los waarna enkele andere Heren 1-ers zich geroepen voelden hun zangkunsten tentoon te spreiden. Maar meneer Sas hulde voor uw bijdrage. Ook enkele Dames van Oirschot mengden zich in de strijd voor 'worst-voice' maar naar alle eerlijkheid maakten zowel Dames als Heren 1 aanspraak op de titel.

Totdat de geniale ingeving en miss wel ultimate insult van 'We are the champions' ter sprake kwam. Na hevig tegenstribbelen van meneer Karaoke werd toch de DVD met dit mooie chanson van meneer Freddy gevonden en na het horen van de eerste klanken begaf de gehele delegatie Oirschot Heren 1 zich richting podium. Ok we hadden natuurlijk al de drie punten, maar nu was voor ons gevoel ook het clubhuis van ons. Enkele beduusde Bestenaren stonden toch ietwat gepiqeerd toe te kijken vanaf een hoekje aan de bar. Na al dit talent werd het toch weer gezocht in het bier, waarbij enkele nieuwe technieken van het vullen van een glas werden uitgeprobeerd.

Het was inmiddels al wel richting bedtijd voor enkele Oirschotenaren die de lange rit naar Oirschot op de fiets vervolmaakten.

Een select groepje van Dames en Heren 1-ers, te weten Geert K., Nic H., David G., Erik K. en ikzelf, bleef over die tezamen met de overgebleven Bestenaren er een superfeest van maakten. Helaas werd er nadat ik voor de vijfde keer Andre Hazes had aangevraagd de stekker uit het karaoke-apparaat getrokken, waarna het alom gevreesde laatste rondje weer werd genuttigd. Hierbij moet wel gezegd worden dat de Bestenaren tot nu toe bovenaan staan wat betreft het geven van feestjes op hockeyzondag. Andere ploegen neemt hieraan een voorbeeld. Na een smakelijk bezoek aan de snackbar en een verloren portemonnee zocht ook de laatst overgebleven Heren 1-er zijn bed op. 3 uitwedstrijden, 3 keer het clubhuis mee gesloten. Ik zou zeggen medeteamgenoten, zit dit door en het kampioenschap derde helft zit in de pocket.