Oirschot in Geldrop

Het tweede uitverlies. Hoe gaan we hiermee om? Hoe gaan we om met het nodige drama omtrend de nieuwe Heren 1 leden. In den beginne zag het er somber uit. Stilte. Dn Baal. Iedereen iets verder onderuitgezakt als noodzakelijk. Het zag er somber uit voor deze dag en avond. Een vrolijk feestend Geldrop hielp nog allerminst in de feestvreugde.

Maarten had inmiddels zijn taakjes op orde en wist beslag te leggen op 2 kannen. Deze werden menigmaal geledigd door de toch steeds losser wordende delegatie van de mannen uit Oirschot. Er werd contact gelegd met de vrouwen van Geldrop. Waren er hier misschien nog punten te halen? De topscoorde derde helft van vorig jaar, te weten Nic hagemeijer (1 punt), hield zich in dit geval afzijdig en liet deze eer aan Tim Kesseler en Rik Speekenbrink. Deze twee wisten zich te ontfermen over een mooi exemplaar met toch wel iets te hoog opgetooide coupe. Helaas wist geen van tweeën een assist te forceren en verzuimden om het zelf af te maken. Ondertussen werd er op ander plekken druk gediscussieerd hoe nu verder te gaan met Heren 1. tot eenduidig besluit werd er niet gekomen, waarna er werd besluiten het tempo te verhogen. Zoals altijd brengt elke extra kan een extra stukje gezelligheid met zich mee, waarna al snel de eerste mensen de stap naar binnen het clubhuis durfden te zetten. Leuk clubhuis met fatsoenlijke muziek al ging het op sommige momenten te veel terug naar de tijd dat een coupe a la tokkie schering en inslag was en maximale lucht onder je voeten de norm. Enkele heren-1-ers van Oirschot bleken hun ware roots nog te kennen en begaven zich al hakkend in de feestmenigte.

Al met al was de derde helft een geslaagd feestje. Ik trok mezelf even terug van al het gewoel en vroeg me af hoe het zou zijn als we eenmaal drie punten zouden pakken en DAN los mochten. Wat een geweldig feestje zou dat toch zijn. Best uit? Zou onze lieve heer ons dat geluk gunnen? Ok nog even niet vooruit lopen op de zaken. He zie zijn dat nou? Die ken ik niet. Willen die misschien bij een echte club komen hockeyen? Ow wacht et zijn er een paar van Geldrop. Es kijken of ik me niet aan ze ga irriteren. Leuk, gezellig dat er mensen van het andere team even komen buurten, maar niet zo. Een kijk op de wedstrijd die niet geheel normaal was. Hoezo elleboog…? Was dat niks? oké dan ga ik iets verder weg zitten. Zit ik nu in mezelf te praten? Ok ik hou al op.

Het was toch een vreemd gevoel. Mijn strijdmakkers van de vorige uitwedstrijd alleen achterlaten. Zouden ze et wel overleven? Na een ritje naar Oirschot, het noodzakelijke onderhoud met je ouders en de rit naar Eindhoven werd ik toch gerust gesteld. De telefoon: “ balletje,balletje, balletje.” Ok ik kom er aan. En jawel hoor de Royce was weer het einde van de reis. Na enkele pitchers, popquizen waarbij het toch echt een begraafplaats was en geen museum, en balletjes keerden de drie laatst overgebleven Oirschotenaren plus de in het vorige verslag vergeten te vermelden Nieke huiswaarts voor hun verdiende nachrust.