Oirschot in Deurne

De laatste derde helft. Hier had ik gehoopt op iets opgewekter tafferelen. Helaas waren de eerste twee helften niet gelopen zoals gehoopt, ondanks een licht overwicht. Een verlies incasseren was lang geleden en ik vreesde dan ook voor het moraal in de derde helft.

Het weer deed er in ieder geval alles aan om bij iedereen een glimlach terug te brengen op het gezicht. Na een half uur begonnen dan ook de eerste licht humoristische uitingen terug te keren. Behalve bij de teamvader zelve. Pieter kon het verlies niet verkroppen en bleef maar ijsberend heen en weer lopen over hoe slecht het wel niet was. Dit natuurlijk zoals het iedere goede coach betaamt.

Helaas kwam er een nieuwe domper toen het nieuws ons, maar vooral de tegenstander bereikte dat Meerssen gewonnen had. Een tegenstander kwam nog met een iets te grote glimlach vertellen dat ze hun best gingen doen tegen Meerssen, ook al is deze wedstrijd niet meer dan een formaliteit. Dit omdat Deurne al meerder malen heeft aangegeven te willen meewerken aan het feestje van Meerssen volgende week. Gelukkig hielden we nog geruime tijd het wedstrijdformulier gegijzeld waarmee misschien nog onderhandeld kon worden. Helaas werd dit op tijd gespot door de tegenpartij, waarna wij ons al snel er bij neer legden dat het kampioenschap in de derde klasse D volgende week beslist is.

Helaas werd het hierna enkele teamleden te warm onder de voeten en begaven zij zich richting huis. Nadat dit grote gedeelte zich huiswaarts had gekeerd werden er nog enkele rondjes gegeven door de mensen die overbleven. Helaas kon ik hier voor het eerst sinds lange tijd niet meer aan mee doen omdat ik de non-alcoholische verplichting had van het naar huis chauffeuren van de rest. De gegeven rondjes hadden hun invloed op de verslaggeefster die steeds rebelser op trad, tot op het moment dat ze zei dat “die van mij toch nooit zullen gaan hangen”. Als jullie verslaggever derde helft moet dit natuurlijk geverifieerd worden. De afspraak werd gemaakt dat dit wekelijks/maandelijks gecheckt zou worden. Helaas wilde ze hier na enige tijd al niet meer aan mee doen. Gelukkig heeft uw Heren 1 nog een undercover die dit toch wekelijks zal checken.

Na geruime tijd was er dan toch beweging bij de tegenstander. De overgebleven frikadellen en hamburgers werden opgebakken, vergezeld door mayo en ketchup. Natuurlijk zag ik mij hier genoodzaakt om de afgekapte afspraak te wreken. Een flinke streep mayo in het gezicht van de tot dan toe lieflijke verslaggeefster was het gevolg. Dat zij het hier niet bij liet zitten bleek al snel en gewapend met twee bemayode frikadellen kwam ze op me af. Helaas heeft jullie eigen verslaggever zo veel overedingskracht dat de mayo uiteindelijk eindigde in haar eigen haar en iets te grote bril.ook dit kon zij niet verkroppen, waarna tijdens korte stribbeling een stoel en een slipper sneuvelde. Gelukkig kon ik de nog hele slipper bemachtigen en zag een mooie mogelijkheid deze richting dak te slingeren. Precies op tijd wist ik me in te houden. Helaas werd ik hierna uitgedaagd door de persoon die tot voor kort de slipper droeg. “durf je toch niet”! ok daar gaat ie...superdoei slipper.

Helaas werd er na dit enerverende moment heiligschennis gepleegd. De barmensen besloten de bar dicht te gooien om zich te begeven naar minder volk. Voetballers. Ik heb hier natuurlijk geen goed woord voor over, tenzij je je wilt begeven onder mensen die niet vaardig genoeg zijn om een bal van normaal formaat te raken in een sport waarbij werkelijke techniek vereist is. Helaas bleef de bar toch gesloten, waarna wij ons richting auto begaven.

Na geruime tijd achtervolgt te zijn door Loek S (voor de vrouwen onder ons, hij is over enkele weken weer vrijgezel!). Die blijkbaar niet helemaal door had dat wij rechtstreeks naar eindhoven gingen (en daardoor toch een km. Of 5 a 10 is omgereden) kwamen wij aan bij de MacD. Aldaar wilde Geert K. zijn telefoon ter hand nemen. Na enkele malen zijn tas volledig uitgespit te hebben bleek hij toch echt niet meer binnen handbereik te zijn. Na ook bij de auto gecheckt te hebben en nog maar een keer in de tas bleek hij toch echt kwijt te zijn. En dat al na 2 maanden. Om zeker te zijn dat deze telefoon toch echt kwijt was is de sportieve blauwe bolide terug gecrosst naar Deurne. Uiteindelijk werd hij gevonden “op de parkeerplaats”, of was het toch een excuus om alsnog het kampioenschap van SV Deurne 4 te vieren?

Jammer genoeg kwam er hiermee een te vroeg einde aan de derde helft. Wel hebben we dit seizoen ieder clubhuis mee gesloten, waarvoor hulde. Omdat dit niet te overtreffen valt (er is geen een team dat bij ons mee heeft gesloten, behalve Basko maar die mogen zowiezo niet winnen) roep ik onszelf hierbij uit tot Wereldkampioen derde helft. Ondanks dat er niet gescoord is deze jaargang hebben we onszelf toch overtroffen, waarvoor hulde.