Oirschot in De Dommel

Dilemma. Hoe kun je nu onpartijdig punten geven als er bij de desbetreffende club opeens word besloten om het goudgele gerstennat voor noppes weg te geven? Dat is natuurlijk schier onmogelijk. Toch zal ik proberen ondanks mijn onbeschrijflijke vreugde een natuurgetrouw verslag te geven.

Allereerst was er natuurlijk gelukkig weer het genot van drie punten in de eerste twee helften. Ondanks de wat laag uitgevallen score was toch iedereen tevreden met de 2 gescoorden doelpunten en de gehouden nul. Zoals een roerganger in de derde helft betaamd was ik natuurlijk als eerste op het zonovergoten terras terecht gekomen. De plekken aan staantafels en terrasstoelen waren al redelijk bezet, maar ik vond toch nog een verlaten stoel en besloot ter plekke om buiten te blijven. Mede doordat Koning Winter ons nu dan toch definitief verlaten had en er een gerieflijk temperatuurtje neerdaalde op ons. Helaas was ik ook geruime tijd voor de pothouder aangekomen en er moest dus wat gewacht worden op het eerste blaadje bier.

Dit blaadje werd verslonden binnen enkele seconden, waarna er rap een weg gebaand werd naar de bar. Terwijl dit gebeurde nam de vermoedelijke voorzitter, wiens dochter verderop in het verslag nog wel terug komt, de microfoon en sprak de onsterfelijke worden dat de tap nu tijdelijk vrij was. Hulde!

Door dit heuglijke nieuws zat de stemming er goed in. Tot die tijd waren de cijfers op teletekst nog blauw. PSV stond op een heuglijke 1 – 0, terwijl Ajax zijn score had opgevoerd tot 5 – 1. Eindelijk veranderden de scores in groen en konden we eindelijk beginnen met het dissen van enige echte Ajacied Geert K. hierop werd al een voorsprong genomen door Tim K. doordat hij het veld af stapte in het tenue van mijn geliefde club. Geert K. hoefde echter maar enkele minuten echt te rouwen doordat het heuglijke nieuws ons bereikte dat Meerssen verloren had in de derby tegen Helden (goed gedaan mannen van Helden, jullie hebben woord gehouden) en Geldrop gelijk speelde, wat betekende dat we naderden tot op 1 punt van de nr.1 Meerssen en Geldrop op 3 punten van ons houden. Hierbij werd door onze eigen verslaggeefster de belofte gedaan dat ze met de billen bloot gaat, en niet figuurlijk, als wij na 22 wedstrijden de nr. 1 positie zouden bestrijken. Hier zal zij natuurlijk door uw Heren 1 aan gehouden worden.

Nadat al dit goede nieuws ons bereikte vloeide het bier rijkelijk. Blijkbaar had dit binnen ook zijn weerslag, want terwijl het buiten toch echt een stralend blauwe lucht was leek er een ware glazenregen te zijn los gebarsten. Om de tien minuten viel er wel ergens een toren van glazen ter aarde. Ook enkele meegereisde supporters van Oirschot konden de glazen niet recht houden. Gelukkig voor mij en de mede-potters bleken de glazen leeg te zijn. Tijdens deze plaatselijke regenbui kwam er nog een prachtig onderwerp ter sprake. Swaffelen. Voor iederen die niet weet wat het is, raad ik aan onze verslaggeefster van de eerste 2 helften aan te spreken. Zij is een self-proclaimed expert en beweert het swaffelen ( of het ontvangen daarvan) aardig onder de knie te hebben.

Tussendoor dacht Sjors van der S. ons nog een poets te bakken door een blaadje te halen voor zijn, al dan niet door vals spel van Geert K., te late aanwezigheid. Helaas werd dit doorzien door enkele heldere personen (lees rijders) die hem er op betrapten dat het bier nog steeds gratis was. Helaas Sjors, er wacht je volgende week weer een kans.

Onder al dit feestgedruis had Tim K. zich los gemaakt van de groep en een demarrage richting het clubhuis gemaakt. Toen iedereen zich afvroeg waar hij was gebleven kwam hij naar terug van zijn zoektocht naar Barbara. Helaas had hij deze niet gevonden maar wel enige andere leden van ‘t vrouwelijk geslacht. Dit bleken leden te zijn van de plaatselijke dames 1. Ook zij zaten al goed in de lappenmand, niet geholpen door het gratis bier. Tim K. showde zich hier menigmaal van zijn kleinere kant door zijn pielemuis regelmatig uit zijn holletje te laten komen. Hierbij moet wel gemeld worden dat de vrouwen hier ook zelf om vroegen. Ook ontmoette Tim hier de nieuwe liefde van zijn leven, al was ze dan niet afwasbaar, niet opblaasbaar en heette ze geen Barbara (klik hier, red.), ware het niet dat dit vrouwelijk schoon al samen woonde. Gelukkig had zij nog geen huisdier waardoor er toch poging na poging werd gewaagd om haar los te weken. Uw verslaggever werd ook nog even aangesproken door een van de vrouwelijk leden, alwaar hij goede zaken probeerde te verrichten voor het Donkey Festival te Oirschot. Als alle andere teamleden het er mee eens waren zullen de Dames van De Dommel ook te zien zijn op dit prachtige toernooi. Naar alle waarschijnlijkheid zullen de dames dan geen stick mee nemen, waarvoor jullie verslaggever derde helft natuurlijk alleen maar goede woorden heeft.

Helaas naderde dan nu toch het einde van mijn helft. De muziek was al geruime tijd ten einde en nu was ook de tap gesloten. Uiteraard waren de laatste 4 mensen weer dezelfde als voorgaande weken. Voor degene die niet weten wie dit zijn raad ik aan mijn vorige verslagen nog es te lezen ( hoezo zelfverheerlijking? ).

Ook deze terugrit werd er besloten om Mickey D’s weer es een bezoek te gunnen. Nadat iedereen heerlijk zat te smikkelen bleek Tim K. helemaal los te zijn. Nadat iedereen zijn maaltijd op had stonden we op om ons richting auto te begeven, ware het niet dat Tim zich in een gesprek met de mensen een tafeltje verder had gestort. Hij wist hier te vertellen dat hij toch wel heel erg goed kon b*ffen en bekend stond als Tim The Thunder Tongue. Hij probeerde zichzelf hier nog te verkopen aan een van de dochters van de toch wel erg Helmonds uitziende vrouw. Gelukkig pakte het volledig uit vrouwen en meisjes bestaande gezelschap het goed op, al wilde geen van hen Tims uitlatingen testen. Na dit enerverende gesprek verlieten we het horecabedrijf en was mijn geliefde helft dan toch weer ten einde.

Helaas zal ik jullie nog maar een keer kunnen vermaken met mijn verhalen en wel op 4 mei als wij ons af laten zakken naar Deurne. Tot dan.